Wieś Wiercany powstała w XIV wieku. Należała do uposażenia kasztelani sandomierskiej. W historii Wiercan spotykamy dość zagadkowy epizod; otóż w 1417 r. Kasztelan Sandomierski z Chmielowa nakazał sołtysowi z Wiercan osadzenie nowej osady na terenie lasu zwanego Budziszów. Król Władysław Jagiełło potwierdził lokalizację wsi Budziszów, ale nazwa ta już się nigdy nie pojawiła w dokumentach dotyczących Wiercan. Wieś zapewne powstała, tyle że inaczej ją nazwano. Pod koniec XVIII wieku, Wiercany należały do Stojowskich, następnie Bzowskich. Podczas rabacji galicyjskiej zabity został przez chłopów właściciel wsi Włodzimierz Bzowski. W II połowie XIX wieku Wiercany znalazły się w posiadaniu Teofila Wiszniewskiego. Po lewej stronie w kierunku Olimpowa, na skraju miejscowości stoi zniszczony dwór. Pierwotnie wokół dworu rozciągał się park, do dworu wiodła wysadzona drzewami aleja, przed podjazdem umieszczony był gazon. Dzisiaj nie zostało już nic poza dworem, który przez swą prostotę, niemalże "surowość" i całkowity brak elementów upiększających wygląda na mniejszy i skromniejszy niż był w rzeczywistości.

Kaplica w Wiercanach	Gminny Ośrodek Kultury